Are you there

Kto przesłonił te księżyce nad dachami,
mądrą głowę miał.
Chciał, by żony całowały się z mężami
nie wpadały, mój kochany, w szał.
Po co biegniesz za księżycem w dal na łowy,
gdy masz w domu kwiat?
Dobrym ludziom serca błyszczą jak podkowy,
a złym ludziom czarno kwitnie sad.

Uplotę ci złoty kołacz
z moich złocistych promieni,
Już ty się człowieku nie kołacz,
niech ci się na dobre odmieni.
Ja twoje bóle utulę, otworzę ci niebo snów,
Ja twoje żale oddalę, wróćże tu!
Pora już siadać do stołu,
Czas już do Boga biec,
By nasze serca uciszyć w blasku świec.

Ucisz serce, ucisz serce
w białym świetle szabasowych świec.
Ucisz serce, ucisz serce,
jedno z tylu, jedno z tylu serc.
Wielki panie winorośli,
stworzycielu gwiazd,
Proszą dzieci i dorośli,
nie zapomnij, nie zapomnij nas.
Ty co gładzisz oceany
i prowadzisz w dal bezpieczną,
Spojrzyj też na nasze rany,
na kołyskę i miasteczko,
Rozesłano już kobierce
w biały świetle szabasowych świec,
Ucisz serce, ucisz serce
jedno z wielu serc.

Ty co złocisz moje zboża,
mielisz mąki pył,
Od pożaru i od noża
chroń nas z całych sił.
Daj nam rodzić się w pokoju
i umierać w noc serdeczną.
Wodą z królewskiego zdroju
pobłogosław to miasteczko.
Ucisz serce, ucisz serce
w białym świetle szabasowych świec.
Ucisz serce, ucisz serce,
czarne gwiazdy serc.

(Magda Umer - dziekuje ci za wszystko)